ABR iskustvo, posle 9 godini ABR- prviot pacient so povreda na r'bet

Ovoj tektst mi ostavi golem vpecatok. Za zal nemav vreme da go prevedam, a bev nestrpliva da go spodelam. Vo najskoro mozno vreme ke go prevedam, za da mozete site da uzivate vo negovata sodrzina.
Steve Collins go ima i na klipovite posle 2 godini ABR.Tuka
http://abrmakedonija.blogspot.com/2010/09/blog-post_18.html

A nadolu e tekstot za Iskustvoto na Steve so ABR vo izminatite 9 godini.
Steve Collins
and the rebuilding of a spinally injured body

A Life of Disability
My name is Steve Collins and this is the story of my life through the years of disability and the slow but steady return from paraplegia to full, able bodied health.
Until the age of twenty I was travelling through life much as any young man does. Being academically bright, I had embarked upon a degree in Engineering Product Design and was looking set to soon be dressing up in a suit and tie to pursue a career in manufacturing industry. My life however was about to get a rude awakening. On 23 rd September 1988, while out cycling with friends, I was knocked off of my bicycle, left unconscious in the road and then run over by a following car. My right foot was totally dislocated with an open fracture at the ankle. My left knee was badly damaged and I suffered a fractured skull leaving me with a permanent loss of hearing in one ear. Life was never going to be the same again.
In the true British fashion of stiff upper lip and dogged determination, I was not going to let this beat me. I got out of hospital, got out of the wheelchair, got off of the crutches and only four months after the accident returned to college, full of enthusiasm to get on with life. I finished my degree, but by the end of it was a down trodden man. Despite my efforts, my injuries were getting the better of me. Walking was difficult and painful and my hearing loss was impairing my ability to interact socially. I was disillusioned with our world and had no desire to take up a career in Engineering Design; manufacturing industry symbolising much of what I had come to despise about our modern world. I returned to my home town and got a part time job as a gardener.
Through all of this I never lost my underlying thirst for living, but my ventures and adventures are stories for another time. The sad fact is that my health continued to decline until my twenty fifth birthday when I finally realised that I needed to take responsibility and that is exactly what I did. My doctor referred me to the leg class at my local physiotherapy unit and after attending there two mornings a week for the best part of a year, I joined a yoga class. I took a real interest in my posture and one day threw away my arm chair and proceeded, from then on, to sit cross legged on the floor. Next I dispensed with my shoes, at times, and walked for miles bare footed, learning to use feet in a way that is not possible with them cramped in shoes. I worked hard and slowly improved my level of fitness until three years later, although still having to cope with the damage to my legs, I felt I was ready to move on in life and put this episode behind me.
The trouble was, I didn’t know where to go next. In order to try and make ends meet I was labouring on a landscape construction project, a job that wasn’t really for me and with hindsight I should never have been doing, but nonetheless I was until fate intervened. On 1 st August 1996, at the age of 28, I was driving a dumper truck up a slope when I managed to turn it over, crushing my body underneath it. Roll cages were not yet fitted and so with the full weight of the dumper pressing down on me, my back was quite literally snapped in two. My head was in my lap where it had never been before, my lungs were crushed, I couldn’t breath, I thought I was dying and passed out. Only thanks to the swift actions of the friend I was working for did I survive. He freed me from underneath the dumper truck, got me breathing again and kept me alive until the ambulance arrived.
Later that day I was taken by Coast Guard helicopter to the specialist Spinal Unit at Salisbury District Hospital. I had serious crush fractures to T12 and L1 vertebrae (they had basically exploded on impact) and a broken collar bone. I will never forget the words of the consultant as I was admitted. Referring of course to my body, paralysed from the waist down he said, “…with the damage you have done, you shouldn’t even be able to feel anything. You will never move anything ever again!”.
The Way Ahead
While in hospital a friend came to see me and she spoke these words, “that first accident was just preparing you for this one”, and she was right. There was nothing easy about coming to terms with paralysis and it made my previous injuries look like a drop in the ocean, but my experience stood me in good stead. Seven months after breaking my back I left hospital and have never looked back. Whereas before I had to struggle to make ends meet with my injuries entitling me to no financial support, despite the fact that I was not fit enough to do a full week’s work, now, for the time being at least, I no longer had to think about work. I could concentrate on learning to live with a damaged body, something I was very good at. People rallied round me and I found a compassionate side to life that brought years of disillusionment to a close.
Slowly my body settled down into its new physical state and I had learned to deal well with getting around in a wheelchair. My collar bone, however, was troubling me badly. Despite my vain attempts to get it seen to whilst in hospital, I still essentially had a broken collar bone. The two halves were so overlapped that they had only joined fibrously and gave my shoulder little support. There is a strange attitude that prevails within the health profession, that because one is severely disabled it is acceptable for one to live with such further disabling injuries, when in reality my collar bone had never been more important to me. Someone who is otherwise fit and strong could live without too much trouble with a broken collar bone, but what many doctors seem to fail to comprehend is the dramatic increase in importance of the arms when paralysed from the waist down. I rely on my arms for every movement I make and it is inconceivable that I should be expected to live with a broken collar bone. Anyhow. Finally, after much persuasion, I manage to get a surgeon to agree to bolt the two halves back together for me, over two years after it had been broken!
The operation went well and it was while recuperating at a Cheshire Home that a new chapter of my life began. The founder, Leonard Cheshire, had died some years before, but I found in him a kindred spirit. His vision of communal living was something I had long yearned for and I realised that I had much to offer the home. A few months later, three years to the day after I broke my back, I moved in to the Lodge at Heatherley Cheshire Home; a run down old cottage which my mother described as ‘virtually derelict and unfit for human habitation’. She didn’t worry though; I was in my element and she knew I’d survive. I’d struck up a deal that allowed me to live there cheaply in return for what I did around the place. Life had purpose once again and good use to which I could put my skills.
Slowly but surely I renovated the cottage, created a garden, managed the land with geese and sheep and did all I could to help others at the home. My projects have been numerous and each one is a story in itself, but we are not concerned here with the building of my life but with the rebuilding of my physical body.
Life in many ways was better than it had been for years, but trying to live an active life as a paraplegic was physically hard. As a relatively young man I could soldier on, but such an approach will inevitably catch up with you in the end, however good you are at using a damaged body. I was worried for my future health.
One day I volunteered to accompany a severely disabled resident to a centre in East Grinstead and it was there that I met Leonid Blyum. I watched him working with children with cerebral palsy, and their mothers, and saw that he somehow understood the workings of the body beyond the comprehension of the established medical profession. I knew then that he would be the man to guide me in my rehabilitation.
Advanced Bio-Mechanical Rehabilitation
ABR, as it is known, is the brain child of Leonid Blyum, a Russian gentleman, with whom I teamed up in 2001 and whose guidance I have been working under ever since, making enormous progress in improving the structure and function of my physical body and putting me well on the way to a full recovery from spinal injury. The therapy is based upon an understanding that represents a fundamental shift in the way that we view the bio-mechanics of the body.
The Threefold Aspect of the Physical Body
In comparison with the traditional view of the body that sees the hard, bony skeleton as being solely responsible for the body’s form and stability, ABR recognises the role of the smooth muscles, and other internal tissue structures that make up the core of the body, as the primary level of strength, providing stability. These tissues form the major cavities of the body, cranial, cervical , thoracic, upper and lower abdominal, together with the individual organs and smaller structures they contain, creating the multitude of compartments that each has a volume, density and pressure, combining to provide pneumatic capacity and therefore stability. It is not that these cavities contain air in quite the same way as, say, a balloon does, but that they act in such a manner as to give them the properties of being pneumatic. It is the pressures within the major cavities and the directions in which they act that give the body its curvaceous form and the structure as a whole that gives us our primary level of strength and the ability to effortlessly rise up against gravity.
It is around this primary, pneumatic structure that the skeleton is formed, but to see the strength of this level we must look at the joints. Each of these is a fluid capsule containing an hydraulic pressure. All the joints together make up our hydraulic skeleton which gives the body its fluidity of movement. The bones themselves are merely the sedimentary deposits along the force lines, indicating the manner in which the joints combine to create this structure. The bones are also the anchorage for the external skeletal muscles.
The skeletal muscles make up the third and final structure of the physical body, in terms of its bio-mechanics. Often considered the be all and end all of physical strength, they are, in reality, merely the superficial outer layer. They do, of course, provide the power for the actuation of movement, without which we would remain static.
Each of the three structures of the body, pneumatic, hydraulic and muscular, combine to give our physical body its threefold, bio-mechanical nature and are hierarchically dependent upon each other. Profound weakness in the primary, pneumatic structure will result in deformation of the hydraulic skeleton and spastic or flaccid paralysis of the skeletal muscles.
The Nature of Spinal Injury
When viewing the body in this light it is easy to see that there is far more to a spinal injury than nerve damage. Nerve damage will paralyse the muscles below the level of injury. This, in turn, will result in a depletion of hydraulic pressure and lapse of quality in the joints that are no longer being worked. Combined with the trauma of the accident and following bed rest, this will generally lead to catastrophic collapse of the primary, pneumatic structure, beyond the point to which it can naturally recover. Our bodies do of course have the capacity to recover from a certain amount of depletion of quality in both pneumatic and hydraulic structures and some people are lucky enough, particularly those paralysed through operations or poor osteopathic practice for example, to experience a spinal injury while still retaining sufficient quality within their core structure to naturally recover strength as a whole. This explains why some people manage to walk out of hospital. Most of us, unfortunately though, experience depletion in quality beyond the point of no return. Those that do recover physical function are said to have only bruised their spinal cord rather than actually damaged the nerve connections, but it is, in fact, the retention of intrinsic capacity that is the reason for their recovery, showing that the nerve damage can be overcome.
The damage to my spine was severe with shards of bone left imbedded in my spinal cord and yet by addressing the depletion in physical structure we are able to bring about functional improvements, indicating that even severe nerve damage is not necessarily a barrier to recovery. It is generally considered that in order to overcome spinal injury we must repair the nerve damage and reconnect the brain to the body, but, in reality, the body has depleted below functional capacity and if we improve this capacity, the body reminds the brain of its existence and re-establishes the connection. Just how those nerve pathways are re-established need be of no concern.
It must be understood that the pneumatic structure works as a whole and so it is impossible to retain full capacity in one half while being seriously depleted in the other. The notion, therefore, that a paraplegic can have a ‘strong upper body’ is false. He may develop a certain amount of muscle bulk through the increased use of the arms, but the foundation upon which the use of the arms is based will be depleted, resulting in deformation of the skeleton and muscular imbalance. A paraplegic will inevitably have the use of the arms and the ability to breathe impaired, but not to the same extent as a tetraplegic, who sustains direct paralysis of muscles in the upper body, but impairment nonetheless.
ABR Therapy
In order to bring about the recovery of functional ability, it is necessary to rebuild the core foundations of the body, ie. improve the structure of the smooth muscles and other deep level tissue that makes up our pneumatic capacity. This is impossible to achieve through conscious muscular effort. Due to the lack of foundation, conscious effort can only ever lead to poor use of the body and so further deplete and deform the structure.
ABR therapy uses techniques that directly address the smooth muscles by delivering an ‘external mechanical input’ into the system. This is done by hand in a series of repetitive motions. Using the compression of an air cushion placed on the surface of the body a wave is sent deep into the body, mirroring that compression within the smooth muscles, so working the tissue to improve its strength. The movements delivered are ‘quasi static’, ie. they create a resultant change in pressure with very little movement and must be delivered repeatedly over many hours to achieve results.
Improvements are seen over hundreds of hours of work and it is necessary to put in around a thousand hours a year to make good progress. The positive structural changes implemented by the therapy are predictable and, more importantly, permanent. When sufficient structural improvements are achieved, resultant functional improvements are noticed, leading to a slow but steady return of physical ability.
The Team
Although I have some ability to deliver the therapy upon myself, most applications must be delivered by another person and so someone to work upon me is essential. The necessary skills can be easily learnt, so no previous experience of therapy work is needed, just a desire to pursue such work with the dedication required to achieve a good level of skill. The importance of the team cannot be stressed enough; my progress depends upon their dedication and skill. The long term nature of my recovery means that it is almost inevitable that therapists come and go and I have had several during the course of my treatment. In order to ensure their long term commitment it is important to capture their interest by keeping them fully involved in all aspects of the therapy; the theoretical side and the assessment of changes in my body as well as practical side of delivering the therapy. I currently have two ladies working with me and between us we make a good team.
Active Exercises
Due to severely depleted structural foundation, it is impossible to achieve any positive input through conscious muscular effort, but it is, however, possible to deliver a mechanical input into the system through active exercises, if done in the right manner. This is advantageous in that it is possible to do some work on my own.
By using an air mattress with layers of memory foam on top we build a platform upon which to work kneeling. The platform creates a floating element that eliminates muscular reaction at the knees. By then working in a bouncing motion we can deliver a mechanical input directly into the knee joints, addressing their hydraulic capacity. This will also work up into the hip joints and the pelvis.
Improvements to date
I embarked upon this therapy in the spring of 2001 having been injured for four and a half years. I was your average T12 paraplegic. At first glance I may have appeared fairly muscular in my shoulders and arms, but closer examination revealed obvious structural weaknesses that are common in all paraplegics. My body had very little depth to it, when viewed from the side it was little wider than my upper arm. It was possible to feel my spine through the front of my abdomen and to feel my shoulder blade by delving in just above my collar bone. My spine floated within my body and my shoulder blades were sunken deep in. The spinal valley was non existent with the spinal column protruding as the furthest back point of the body and exhibiting little of its curvaceous form. My rib cage was obviously deformed. Typical of a wheelchair user, it was splayed out at the bottom through the hinging of the body when pushing a wheelchair with no structural integrity to the trunk. My waist had disappeared with the lowest rib actually sitting below the top of my pelvis as my body had collapsed upon itself. My legs were nothing more than skin and bone with a slackness at all the joints. I had some feeling from the waist down, although this was not normal and faded out towards my feet, and only very limited movement that had no functional strength.
I pursued the therapy for a whole year before I began to notice any changes and now, after nine years, I bear little resemblance to the paraplegic I once was, having made dramatic improvement. I still cannot walk or even stand unaided, but live very comfortably with a body that has an intrinsic strength to it.
My trunk has filled out enormously with the various components attaining much more to their proper configuration. I have a spinal valley and shoulder blades that protrude out of my back, giving better anchorage to the shoulders. I have a waist once again and even a bum! I have far greater stability throughout my trunk allowing me to sit comfortably and hold my head high with ease, whereas before it was either constant muscular effort or extremely poor posture slumped in a chair. My pelvis has rotated back to its upright position so that I once again sit on my sitting bones to which the increase in flesh of the buttocks gives some cushion. My legs have filled out somewhat and I have much more controlled movement at the hips and knees. I still have no movement at the ankles but there is improved quality of both the ankle joints and all the joints in the feet, with better tone to the skin. Not only am I much more comfortable without all the aches and pains that go with a severely damaged body, but I move around with ease out of a wheelchair. I can crawl on all fours with power at the hips to propel me forward.
The Rocky Road to Recovery
Nothing in life is ever straightforward and it would be wrong to think that all my problems were immediately solved on embarking upon this therapy. It is true that the application of the therapy itself has brought nothing but positive improvements, but life has a habit of knocking you back and my path to recovery has been fraught with setbacks, some of which have been very serious indeed. True to form, these have generally been accidents due largely to my thirst for life and refusal to allow my disability to prevent me from pursuing my ambitions.
First of all was the ‘pressure sore’. This began as a nasty spot on my bum when returning from a week’s motorcycling holiday in the West Country. Having ridden a bike for years before my injury, I decided it now had to be with a sidecar for the wheelchair, not to mention for balance. Fantastic fun and the holiday went well. However I was still very weak and it took its toll upon the delicate flesh that I sat on, bouncing down the winding Cornish roads. The spot didn’t heal and eventually turned into a nasty pressure sore and I developed an infection which was quite literally eating into me. Much to the horror of the district nurse, I refused to take antibiotics or cover the wound. Antibiotics will kill the infection but will also further deplete the quality of the tissue making healing more difficult and covering the wound will prevent the air getting to it, which is necessary for healing. Luckily we had all the skills we needed to address this problem. With my therapists working on the sore, it healed in a relatively short time, much to the amazement of the same district nurse. I have to say, though, that this was more frightening than breaking my back. The potential to debilitate me was enormous and it is only thanks to the techniques of ABR therapy that I managed to avoid a year’s bed rest and plastic surgery.
Then there was the ‘burn’. The quad bike I had at the time, for doing jobs around the grounds, was not really suitable for paralysed legs. It had foot pegs rather than good flat plates, to sit my feet on, and no suitable guards to protect against the hot engine casings. I managed with it until one day I went to do my neighbour a favour in his field. While concentrating on the job I failed to realise, with little feeling in the lower extremities, that my right ankle was pressing against the engine. It wasn’t until I had finished that I realised I had burnt two nasty holes in my ankle. After the pressure sore experience I thankfully knew exactly how to heal the wound and being on my ankle I could work on it myself. Due to my embarrassment about making such a stupid mistake, I didn’t even inform Leonid Blyum and by the time I saw him, three weeks later, it was well on the way to healing, with all the work I had put in. It is worth bearing in mind, here, that paralysed parts of the body are of poor quality and do not have the same capacity to heal as a healthy body. Without the skills to heal such a wound, the flesh could easily have broken down leading to gangrene and the need to amputate.
The third serious setback was the ‘broken leg’. Dogs are a forte of mine and when my old collie died I decided to get myself a husky. What better dog to have when you live on a set of wheels. The only problem with harnessing a dog up to a wheelchair is that wheelchairs are inherently unstable at anything other than very slow speeds. The castors at the front catch easily on uneven surfaces, causing the chair to tip forward. In order to deal with this I tied the lead from the dogs harness around my waist so retaining the ability to wheelie the chair over any rough ground. This worked well but was very much a circus act and inevitably, I suppose, I goofed! While traversing an overgrown path I failed to maintain a wheelie, the castor caught and I knew I was going to be tipped out. What I didn’t expect was to get catapulted into the air. I rose to what seemed to be an incredible height. It all happened in slow motion and as I came down I landed as though standing on my left leg. The shock was taken through my leg and broke both the tibia and fibula clean across above the ankle. My left knee also took a battering. Yet again ABR techniques were a godsend and with all the work I undertook to my knee and ankle, healing was swift. I now run the husky harnessed up to my handcycle which is stable and much safer.
The Future
The future is bright with the prospect of walking on the horizon. So far my rehabilitation has followed a predictable, stage by stage recovery of structural integrity with resultant improvements in function. Provided I put in sufficient time and effort, there is no reason why this process of recovery should not continue until I am back to full able bodied health.
Bearing in mind that our strength is rooted in the head, we cannot expect too much from the legs until the higher structures are re-established. Once the chest is finalised then improvements lower down will increase rapidly, eventually gaining a momentum of their own.
I do not know how long this will take and nor have I ever asked Leonid Blyum, my consultant and teacher. Being the first spinally injured man in the world to follow this path, it would be a difficult question to answer. It is, however, of little importance. What is important is that I continue to improve, week by week, month by month and year by year as we constantly widen the boundaries of medical understanding.
I will heal my body and I hope that many others will learn from my experience and follow in my footsteps, creating a brighter future for the spinally injured.

Pacient so cerebelarna ataxia

http://www.abrbelgium.com/movie/clint.htm


Cerebelarna ataxia e progresivno nevroloshko zaboluvanje, pri koe zaboleniot gubi ramnoteza i funkcii.yshte povazno e deka cerebralnata ataxia vsushnot ja napaga strukturata na teloto.
Clif zapocna so ABR vo juli 2005. Pred ABR Klif se obiduvashe da se odrzi vo forma i da gi odrzi funkciite so vezbanje, intenzivno vezbanje no ne uspea da si gi povrati funkciite.
Vo tekot na prvite dve godini ABR , Klif se sooci so mnogu usponi i padovi. Prestana da raboti fizikalnata terapija. So ABR Klif se oslobodi od rigidnosta , i izgubi mnogu funkcii koi se baziraa vrz taa rigidnost , funkcii koi bea samo kompenazatorni, a ne vistinski (pravilni, normalni) kako shto e toa kaj zdrava individua.


Na klipot mozete da vidite kako Klint se promenil. So promena na strukturata na liceto i vratot, Klint dobi podobruvanja vo govorot. pocna da zbopruva mnogu pobrzo i porazbirlivo od prethopdno.
Poslednata informacija za Klint, ja dobivme na inforvanata sesija , od 08 Oktomvri 2010.Ni kazaa deka Klint veke i odel.

ABR moze da pomogne i koga stanuva zbor za drugi progresivni zaboluvanja koi go napagaat muskulo-skeletniot sistem. ABR moze da pridonese za stabilizacija na sostojbata i napreduvanje. No sepak ABR ne ja leci bolesta. Zatoa , za da se odrzat dobienite funkcii ke mora postojano da se raboti ABR.

Emisija za ABR na TV M - Ohrid

Emisijata za ABR koja beshe na Tera Televija mozete da ja pogledenete tuka KLIK

Бевме и на Тера телевизија

Tera Television

Иван после 9 месеци АБР

AБР и говорот

АБР или Advanced Biomechanical Rehabilitation има уникатен пристап кон проблемите кои ги имаат децата со посебни потреби.За прв пат на полето на рехабилитацијата се јавува метод  со која сите деца добиваат трајни подобрувања, терапија која нуди напредок без граници.

Сите лица со посебни потреби , со посебен акцент на лица со церебрална парализа имаат проблеми со говорот. Најголемиот проблем е отсуството на говор, а најмалиот проблем во говорот е неможноста да се изговорат некои букви или лицето зборува потивко,гласот нема доволно јачина , и е релативно монотон.Од каде доаѓаат тие проблеми.

Човековиот апарат за говор го сочинуваат стомачната празнина, дијафрагмата, белите дробови, дишникот,   голтката , гласните жици, усната и носната празнина,јазикот, вилицата , мускулите на лицето, носните синуси.

Заради пореметеност на структурата на горенаведените делови, говорот кај лицата соп ЦП  или воопштио не постои, или е ограничен.

Многу често велиме дека овие деца зборуваат со очите.Некои од нив се многу паметни, разбираат многу, и кога ќе ги погледнеме во очи ни се чини дека во тоа тело е заробена личност која сака нешто да ни каже но едноставно не може.

Каде се отстапките во структурата.Секаде, почнуваат од главата и продолжуваат низ целото тело. Поврзувањето на косите од черепот т.н. шевови не се наместо, челната , тилната , слепоочната коска се изместени, заврени и како резултат, се јавуваат деформитети не само на главата туку и на вилицата.Така ако кај здрав индивидуа крајот на вилицата се наоѓа два прсти под завршетокот на увото, кај овие лица тој завршеток е изместен.Вилицата има сосема поинаква форма , затоа меѓу другото се јавуваат и проблеми со џвакање.Заради краткиот врат, коренот на јазикот е многу повисоко поставен па многу често јазикот е надвор од устата.Тоа не е невролошки проблем, просто и едноставно, заради тоа што корeнот се наoѓа повисоко, на јазикот му е најудобно во таа положба.

Адамовото јаболко е исто така многу високо поставено, а гласните жици кои се наоѓааат во вратот ја немаат потребната должина и јачина.

Белите дробови, ја немаат потребната големина , па градниот кош е е испакнат (бочваст) и тропа како во празно, или е премногу сплескан.Просторот помеѓу ребрата е намален, а долните ребра се испакнати, стомакот пропаднат како во дупка.Карлицата е тесна и завртена.....Тоа е еден дел од таа општа слика на телото на лице со ЦП.

АБР во првата фаза , работи на зголемување на белите дробови, издолжување на вратот и подобрување на ссостојбата на стомакот.

Со ширење на белите дробови, се зголемува нивниот капацитет, со тоа  настанува една од најважните промени, повеќе кислород оди во крвта, повеќе кислород стигнува до мозокот, со тоа децата се побудни, посвесни и поконцентрирани, вниманието се подобрува. Основен елемент за појава на говорот е токму вниманието.

И не само тоа.Кислородот е вежен елемент во сите биохемиски процеси кои се одвиваат во организмот.Па затоа и метаболизмот на клеткаат се подобрува.

Со АБР вежбите за врат, во првите 6 месеци  се добива издолжување на вратот  и започнува зајакнувањето на гласните жици.Со тоа после минимум 300 саати работи, гласот се прочистува, се јавуваат нови гласови, а кај некои деца и говор.Што точно ќе се добие , зависи од состојбата во која се наоѓа личноста  во моментот кога почнува со АБР.Затоа велиме дека резултатите од АБР се однапред предвидливи.

АБР не е магија.Тоа е нешто кое мора сите да го знаеме. Потребни се часови и часови работа. Но, со упорност, истрајност и посветеност, се добиваат прекрасни резултати кои никогаш не се губат.

До функција преку нормализирање на мускуло-скелетниот систем

АБР информативна сесија 8 Октомври 2010, 19 часот хотел Royal View

Контакт на тел. 071 294 551 ,

http://abrmakedonija.blogspot.com/

е-mail : gasovska@hotmail.com

Што е АБР?

АБР е скратеница од Advanced Biomechanical Rehabilitation.
Тоа е всушност терапија развиена од рускиот пронаоѓач Леонид Блум.
АБР нуди техники за трајно структурално опоравување на мускулоскелетниот систем . Преку нормализирање на мускулоскелетниот систем , функциите се развиваат нормално и спонрано.За АБР техника родителите на деца со ограничувања во псхимоторниот развој добиваат соодветна обука, а резултати се добиваат со секојдневна работа по неколку часа на ден.

Кому може АБР да помогне?
АБР е за родители кои не се задоволни од состојбата во која се наоѓа нивното дете, за оние родители кои сакаат да го oслободат сопственото детето од оклопот во кој тоа е заробено.АБР е за родители кои се спремни да работаат со своето дете со цел да му го подобрат животот.
АБР може да се применува за лица со мозочна повреда или некаква девијација на мозокот, состојби како што се
церебрална парализа
проблеми со говор
аутизам
хиперактивност
микроцефалии
спазми
даунов синдром
епилепсија
повреди на глава
мозочен удар
сколиози
рет синдром
предвремено родени бебиња
оштетувања предизвикани од вакцина
повреда на р бет
.......

Зошто АБР се разликува од другите терапии?

Основното прашање што го поставуваат родителите кои ја посетуваат нашата веб страна е Која е разликата меќу АБР и останатите терапии?
АБР проблемот го од поинаков аспект.
Додека со сите други терапии , целта е да се извлече максимумот од детето со таа структура на телото што ја има,да се добие некаква функција, АБР го прави обратното. АБР прво ја зајакнува и опоравува структурата, го нормализира мускуло-скелетниот систем.Преку нормализирање на мускуло-скелетниот систем , функционалните промени (контрола на глава,контрола на трупот,седење, лазење, одење итн. ) се добиваат спонтано, како и кај секоја здрава личност.
Резултатите кои се добивата со АБР се трајни и никогаш не се губат.За АБР не постои возрасна граница.Подобрувања добиваат сите пациенти без разлика на возраст и состојба.

Пациент со повреда на р бет (има превод)

А ова е Стив после 10 години АБР. http://www.spinalroots.net/mystory.htm

Пациент со хемипареза (има превод)

Уште еден превод- пациент со спастична квадрипареза

Конечно превод :)

ABR информативна сесија на 8 Октомври 2010

A B R може да го промени вашиот живот!

ABR е скратеница од Advanced Biomechanical Rehabilitation.
Или на македонски преведено унапредена биомеханичка рехабилитација, унапредена – заради пристапоп кој го има кон проблемот и резултатите кои се неколку чекори понапред од сите постоечки методи за рехабилитација на лица со повреда на мозок.
АБР е единтвена програма за биомеханичка рехабилтација на деца и возрасни кои доживеале мозочна повреда, која предвидува како ќе се одвива опоравувањето на општата состојба на телото , мускулоскелеторниот систем и моторните функции.
За повеќе информации во врска со АБР, Ве молиме да ги посетите нашите веб страни


www.abrbelgium.com                                          www.blyum.com

http://abrmakedonija.blogspot.com/


На информативната сесија организирана од АБР Белгија ќе Ви ги прикажеме резултатите кои се добиени кај нашите пациенти , промените и напредокот кои настанале благодарение на АБР.

Со тие резултати би сакале да ви ја прикажеме фактичката слика за терапијата. Ќе видите многу пациенти со извонредни промени и подобрувања, а ќе се осврнеме и на реалните очекувања за во иднина.

АБР не е магично стапче. АБР е метод со кој чекор по чекор се добиваат промени и подобрувања, метод за кој е потребно труд и време.

Подобрувањата кои се добиваат со АБР се резултат на намалување на негативностите.

Намалување на негативностите е збор кој најдобро го опишува АБР методот.
Многу терапии се базираат на стратегии за брзо добивање резултати.
Кај овие терапии успехот се проценува единствено преку добиените моторни фнкции за што е можно пократко време.
Манипулацијата на муслуките и костите , дури и на лоша телесна структура може да доведе до извесни подобрувања, но само краткотрајно. Долгорочно, родителите се соочуваат со ограничени функции кај своите деца, па дури и со губење на одредени функции.
Тие ограничувања настануваат само заради еден единствен факт, лоша структура на телото. Се додека не се промени структурата на телото функциите ќе имаат ограничувања.

Ограничувањата на движењата се поврзани со функциите кои се базираат на користење погрешени мускули на погрешно место.
Зошто се случува сето тоа?

Ако одблиску го анализираме проблемот повреда на мозок ,ќе видиме дека проблемите со кои се соочуваат овие лица не се само ограничувањата во моторните функции кои се поврзани со контролата врз горниот слој мускули.

Всушност , постои немоќ во целото тело или како што ние велиме целокупниот тонус на телото е слаб. Многу често овие лица се соочени со проблеми во дишењето, проблеми со варење на храната, запек, имаат проблеми со слухот, проблеми со видот... дури и проблеми кои се јавуваат во менталниот развој , а кои во размислувањето за решение не водат кон сосема поинакво место, отколку кон зглобовите , коските и мускулите.


Различни приоритети

АБР нуди решение за поширок спектар проблеми како што се

Општа здравствена сосотојба:

За лицата кои се соочуваат со висок степен на слабост , моторните функции не се нивната главна грижа.Тие би сакале да ги надминат проблемите со нивната општа здравствена состојба, како што се голтање, проблеми со дишење, пневмонија, рефлукс,запек, болки....


Различни ментални сосотојби:

Хиперактивност, проблеми со концентрација и внимание, епилептични напади,интелектуално заостанување.....

Структурални состојби:

Сколиоза, дислокација на колкови (луксација ).......



Моторни функции:

Различни нивоа на спастицитет,тонус на мускулите,слабост на зглобовите која предизвикува ограничувања на моторните функции (од мали нарушувања на фината моторика, до висок степен на ригидност).

Сите овие ограничувања не водат кон еден заеднички основен проблем- слабост на целокупниот тонус на телото.

АБР главниот акцент го става на основата на телото, а тоа е телесниот тонус.АБР е метод кој го зајакнува целокупниот тонус на телото.Нашиот метод ќе ги зајакне сите слоеви на фасциата, како површинските слоеви,од кожата до коските,така и слоевите кои се наоѓаат најдлабоко во телото.Во тој смисол ние зајакнуваме се.
На тој начин се добива широк спектар на подобрувања подобрен вид, подобрена контрола на очите, концентрација , говор, слух, дишење, подобрено варење на храната, моторни функции, ослободување од болка, јакнење на зглобови....

Со АБР се добиваат подобрувања во сите сфери на слабост.Подобрувања добиваат сите, и оние лица кои се наоѓаат во многу тешка состојба, со големи ментални и структурални проблеми, како и лицата кои имаат проблеми само со фината моторика.



Намалување на негативностите


Со АБР напредокот се предвидува и планира. Преку специфичните вежби за одредени делови од телото однапред се знае кои подобрувања ќе се добијат . АБР има специфична програма за рехабилитација која предвидува намалување на негативности, за сметка на тоа се добиваат подобрувања.

Општото зајакнување на внатрешниот тонус , на почеток ќе доведе до прва фаза на напредок, а тоа е ослободување на горните мускули.
Внатрешно јакнење, значи зголемување на волуменот на телото, подобрена сегментација меѓу различни делови на телото, ...овие позитивни промени, водат кон подобрување на структурата и состојбата на телото, со што се отвара простор за рамнотежа и носење на тежината на различни делови од телото.

Со овие промени ќе се добие подобрување на општата здравстена состојба, подобрување во концентрацијата, подобрување на имунитетот.

Со овие промени се намалува ригидниста(хипертонусот, спазамот) на телото овозможувајќи му на лицето поголема подвижност, а со тоа и поквалитетен живот.

Со овие промени , преку зајкнувањето на зглобите , се добиваат функции , подвижност, се воспоставува контола врз неконтролираните движења.

Без правилна структура на телото – Нема подобрувања во движењата.

Без нормално разграничување помеѓу различни делови од телото – Нема подобрување во функциите.

Правилните движења, движењата без ограничување, можат да се добијат само ако се користат правилни мускули на правилно место.

Без сите овие компоненти, учењето, стимулациите..итн. секогаш ќе бидат ограничени.


Закон на природата

При јакнење на тонусот на телото АБР ги спроведува законите на природата.
Не постои новороденче кое оди и зборува.Секој знае дека кај здравите деца целокупниот психо-моторен развој поминува низ неколку фази: контрола на глава, седење,лазење, стоење итн...Овие фази се поврзани со промените кои настануваат во телото период од 12 месеци нормален развој.
Затоа без разлика на која возраст е пациенот кога започнува со ABR мора да се следат природните фази на развој на здраво новороденче.

Опоравувањето на телесниот тонус не се случува преку ноќ.
Меѓутоа со интензивна примена на ABR по 3 часа на ден напредокот не изостанува.Методот е практичен и спроведлив во домашни услови, се што ви треба се вашите раце .ABR не користи медикаменти од никаков тип.
На оваа информативна сесија ќе имате можност да видите какви резултати се добиени кај неколку пациенти за подолг временски период.
Сите пациенти се на различна возраст и имаат различни состојби, но на сите целта им е иста подобрување на квалитетот на животот.


Информативната сесија ќе се одржи во Охрид, на 8 Октомври во 19 часот.
Добре дојдени се сите заинтересирани .
Заради евиденција на број на присутни, Ве молиме Вашето присуство да го најавите на телефон  071 294 551 или на   gasovska@hotmail.com

За повеќе информации Ве молам обратете се на горенаведениот контакт.

Организацијата е помогната и поддржана од Дану Филантропија ЈИЕ, преку интернет медиумот Рингераја.мк.

Целосен преглед на подобрената функција на рацете кај дете со церебрална парализа во период од 24 месеци- споредбена анализа

hands overview from BlyumABR on Vimeo.

Подобрена функција на рацете кај дете со церебрална парализа - Фаза 4 после 24 месеци АБР

Детето на снимката има дијагноза Церебрална парализа, спастична квадрипареза.
Господин Блум , има направено неколку видеа за развојот на функијата на рацете и детално обајснето од каде доаѓаат тие подобрувања.Анализите се правени на секои 6 месеци и постојат 4 фази во тек од 2 години.

Јас ја издвоив четвртата.Доколку сакате да ги погледнете останатите 3 фази посетете
http://vimeo.com/abr

hands stage_4 full from BlyumABR on Vimeo.

После 18 месеци - Објаснување на напредокот постигнат во седењето

АБР прва фаза

crawl stage 1 full from BlyumABR on Vimeo.

На роденден кај Јуле

Вчера бевме на роденден кај Јуле и пријатно се изненадив од мојата Ана.
Пред само 7 месеци бевме на роденден кај внук ми , во игротека со гласна музика и уште погласни деца.Пред 7 месеци со Ана седевме на посебна маса, Ана плачеше од вревата и се плашеше ако некој и се приближеше.За јадење имаше пица , нормално Ана не можеше да јади пица.Тоа тогаш за нас беше научна фантастика.

По само 7 месеци на роденден кај Јуле, Ана беше друго дете.Седевме на маса со сите деца, изеде цело парче пица, пиеше сок од чаша , јадеше торта и беше пресреќна.

Децата викаа, музиката трештеше , всушност се знае како изгледа еден детски роденден, а Ана се пратеше со големо внимание,ништо не и сметаше.Стравот од пред седум месеци исчезна, па дури и дозволи на Јуле да ја изгушка .

Подобрувањата на Иван со АБР

Иван се роди како здраво дете.Растеше и напредуваше како неговите врсници,се до 8 месечна воозраст кога од вакцината доби епилептични напади.

До 8 месечна возраст тој почна да седи саmостојно, да  игра со играчките,гугаше, дури и имитираше звуци од животни.

Откаkо почнаа епилептичните напади, развојот на Иван, не само што стагнираше туку и почна да назадува.Престана да гуга, престана да ги имитира животните.Eдно време примаше дури и 5 антиепилептици, но проблемот со епилесијата никако да се среди.Одевме редовно на вежби, но каков и напредок да добиевме, епи нападите го враќаа назад во развојот.

Кога разбрав за АБР, многу се заинтересирав.Снимките од децата кои што ги гледав му дадоа многу надеж.Пресудното нешто кое ме натера да се одлучам за да почниме со АБР беше тоа што ми кажаа дека се што ќе дoбиеме како напредок, ќе остане.Веќе бев при крај со сета надеж и сите сили.Не е лесно да добиваш подобрувања и  со секој напада тие подобрувања да исчезнуваат.Имав чувство како да градам кула од карти.



На 19 декември, бевме на преглед, и ни кажаа кои се недостатоците на Иван и ни дадоа голема надеж.Ни кажаа што можеме да очекуваме за наредните 6 месеци, и ни рекоа дека нивното иксуство покажало дека со долготрајна примена на АБР нападите сосема исчезнуваат.



Почнавме со вежбите.На почеток работевме по 1 саат на ден, и постепено наголемувавме до 3 саати.
Досега сме сработиле 300 саати, и јас не да сум задоволна, туку сум презадоволна од АБР.
Еве ги подобрувањата кои Иван ги доби во моториката

-         лази самостојно, големи растојанија.Може цела соба да ја помине неколку пати и да не се умори

-         Почна да оди на колена

-         Се фаќа за мебелот и се исправа

-         Го држиме за една рака и оди

Во комбинација со модифицирана кетогена диета, нападите се намалија до исчезнување , лекарствата од 4 ги сведовме на 2.

Иван има и доста психички подобрувања.

Испушта многу повеќе звуци, вниманието е во огромна мера подобрено, почна да џвака, па јади јаболко и краставица .Ги зема во рака и си грицка, а пред АБР тоа беше невозможно.

Многу добро знае што сака , а што не сака и јасно тоа го покажува.Комуникацијата е издигната на многу високо ниво.Се надевам дека со помош на АБР во иднина ќе добиеме и говор.

Го гледам Иван и не ми се верува дека тоа е истото дете од пред 5 месеци.

Иван денес е друго дете и сето тоа благодарение на АБР.

Поздрав,

Валентина

Контакт 071 305 157

Иван после 5 месеци АБР

Иван почна да седи самостојно на 8 месечна возраст.И неговиот развој заглави кај седењето.До три и пол години,Иван не доби никакви подобрувања во моториката.И покрај физикалната терапијата,резултатите изостануваа.

Ова е Иван после 5 месеци АБР.

Неурогенеза на мозокот

Мозокот е најсложениот дел од човечкото тело.Тежи околу 1,5 килограми и е гнездо на интелегенцијата , интерпретатор на чувствата, иницијатор на подвижноста на телото ,контролор на однесувањето.Лежи во коскена школка и постојано се плакне со заштитна течност .Мозокот е извор на сите квалитети кои го дефиниринираат човекот.Мозокот е крунски дијамант на човечкото тело.

Векови наназад , научниците и филозофите се фасцинираа од мозокот ,но се  до скоро мозокот беше третиран како скоро неразбирлив.Денес мозокот почнува да ги открива своите тајни.Во последните неколку декади научните открија и научија толку работи за мозокот колку што не успееја да научат во претходните векови.Тоа се должи на  забрзаниот развој на неврологијата и бихевиоралната наука како и на развојот на новите истражувачки техники.На чело на овие истражувања е националниот институт за невролошки растројства и мозочен удар(NINDS) кој ги води и поддржува научните студии во Америка и низ светот.

До неодамна , невролозите сметаа дека со раѓањето човекот ги добива сите нервни клетки кои му се потребни за цел живот.Во детството можно е да се продуцираат некои нови неврони кои ќе помогнат во изградбата на  патишта за комуникација помеќу различни делови од мозокот.Тоа во што веруваа научниците е штом еднаш се направени тие патишта , додавањето на нови неурони може само да го наруши протокот на информации и да го онеспособи комуникацискиот систем на мозокот.

Во 1962 година научникот Џозеф Алтман прв го заниша ова верување.Тој откри  докази на неурогенеза(раѓање на нови неурони) во хипокампусот на возрасен глушец.Подоцна тој изнесува дека новонастанатите неурони патувале од местото на настанување во хипокампусот до другите делови на мозокот.

Во 1979 друг научник, Мајкл Каплан  го потврдува откритието на Алтман , и во 1983 година открива претходници на неурони во големиот мозокот на возрасен мајмун.

Овие откритија ги изненадија научните , кои не веруваа дека истата неурогенеза е можна и во човечкиот мозок.Но во раните осумдесетти , еден научник кој се обидуваше да открие како птиците пеат , своето истражување го насочи кон неурогензата на возрасен мозок кај птиците.И така , после серија експерименти Фернандо Нотебохн и неговиот истражувачки тим покажаа дека бројот на неурони во големиот мозок на мажјакот канаринец драстично се зголемува во сезоната за парење.Тоа зголемување се случувало во време на парење, кога канаринецот морал да научи нови песни, за да биде попривлечен  за женката.

Зошто мозокот на птиците додава нови неурони баш во тоа време кога треба да се учат нови песни? Нотебохм верувал дека тоа е така заради тоа што во новите неурони  ќе се зачуваат новите песни и ќе направат нови патишта во големиот мозок кој е одговорен за сложените функции.Овие нови неурони го овозможуваат учењето.Ако птиците можат да создаваат нови неурони кои ќе му помогната да учат и запомнуваат нови работи, Нотебохн помисли дека и мозокот на цицачите ја има истата способност.

Другите научници веруваа дека тоа не е можно кај цицачите, но Елизабет Гоулд подоцна открива докази на новородени неурони во различни делови од мозокот на мајмуните, а Фред Гег и Петер Ериксон покажаа дека возрасниот мозок на човекот може да произведе нови неурони во слични делови од мозокот како кај мајмунот.

За некои научници , неурогенезатакај возрасен мозок е сеуште недокажана теорија.

GMFCS- класификација на децата со церебрална парализа

Gross Motor Function Classification System  , проширен и ревидиран

The Gross Motor Function Classification System (GMFCS) за церебрална парализа е базиран врз основа на само-иницирачките движење, со акцент на седењето, поместувањето и движењето. Кога дефиниравме систем на класификација во  пет нивоа, нашиот  примарен  критериум  беше  дека разликите помеѓу нивоата  мора да имаат значење во секојдневниот живот.  Разграничувањата  се базираат на функционалните ограничувања, потребата за рачни  уреди  за движење (како што се прооодувалки, патерици, или бастун) или на уреди со тркала, како и во многу помал обем, квалитетот  на движење. Разликите помеѓу нивоата  I и II не се толку изразени како дистинкции меѓу другите нивоа, особено за доенчиња помали  од 2 години. Напредниот  GMFCS (2007) вклучува возрасна група за млади од 12-18 години и нагласува концепти својствени за Меѓународната Класификација на Функционирање, Инвалидитет  и Здравје (МКФ) на Светската здравствена организација . Во фокусот на GMFCS e детерминирање на нивото кое најдобро ги опишува момнеталните способности и ограничувања во моторните функции на детето или адолесцентот. Акцентот е ставен на вообичаеното однесување  во домот, училиштето и поставувањето во заедницата  (т.е., она што го прават), а не на она што се знае дека се способни да го направат (нивните можности). Затоа е важно да се класифицираат сегашните достигнувања  во бруто моторните функција и да не се вклучуваат оценки  за квалитетот на движење или прогноза за подобрување на состојбата. Насловот на секое ниво е методот на движење кој е најкарактеристичен за перформансите после 6 годишна возраст. Описите  на функционалните способности и ограничувања за секоја возрасна група се широки и немаат за цел  да ги опишат сите аспекти на функцијата на одделни деца / млади. На пример, дете со hemiplegia кое не е во можност да лази на
неговите раце и колена, но одговара на описот на Ниво I (т.е., може да го повлечат за да стои и да чекори), ќе биде класифицирано во Ниво I. Класификацијата е подредувачка, без импликации дека растојанијата  меѓу нивоа се сметаат за еднакви или дека
децата и младинците  со церебрална парализа се подеднакво дистрибуирана низ петте нивоа. Предвиден е и краток преглед на разликите помеѓу секој пар на нивиа за да  помогне во одредувањето на нивото кое најмногу  одговара на тековната бруто моторни функција на детето. Бидејки манифестациите на бруто моторни функции се зависни од возраста, особено во текот на раното детство за секое ниво, се предвидени посебна описи во неколку возрасни групи.  За деца помлади од  2 години треба да се смета  нивните корегирана  возраст, ако тие се предвреме  родени.  Описите за возрасните групи од 6-12 година и 12 до 18 година го  одразуваат  и влијанието на факторите на животната средина  (на пример, растојанија до училиштето и заедницата) и личните фактори (на пример, побарувачка за енергија и социјални параметри) врз методите за движење. Направен е обид да се нагласат способностите повеќе отколку ограничувањата. Така, како општ принцип, бруто моторната  функција
децата и младите кои се способни да ги вршат функциите опишани во одредено  ниво најверојатно ќе биде
класифицирана  на или над тоа ниво на функција.  Спротивно на тоа, бруто моторната  функција на децата и младите кои не можат да ги исполнат барањата  опишани во одредено ниво  треба да се класифицира под тоа ниво на функција.


Дефиниции на поимите кои се користат:
Проодувалка со телесна подршка – Направа за движење која ги придржува карлицата и трупот. Детето се поставува во оваа направа од страна на друго лице.
Рачен уред за движење – бастун, патерици, предни и задни проодувалки кои не го придржуваат трупот за време на движењето.
Физичка помош - друго лице рачно им помага на децата / младите да се движат.
Подвижност со напојување-  детето/адолесцентот контролира џојстик или електричен прекинувач кој му обозможува независно движење со количка, скутер или друг вид направа со напојување.
Самоуправувачка рачна количка- детето активно ги користи рацете и нозете или рацете за буткање на тркалата на количката.
Транспортирање  - Друго лице рачно турка уред (на пример, инвалидска количка, шетач, или детска количка) за да го придвижи детето од едно место до друго.
Чекорење - Освен ако не е поинаку назначено, не користи  никаква телесна помош од друго лице или било какви рачни уреди за движење.

Движење на тркала - Се однесува на секој вид на уред со тркала кои овозможува движење (на пример, шетач, рачна
инвалидска количка, или  инвалидска количка со напојување). 


Општи наслови на секое ниво
Ниво I - Чекорење без ограничувања
Ниво II - Чекорење со ограничување
НИВО III - Чекорење користејќи рачен  уред за движење
НИВО IV - Авто-мобилност со ограничувања; може да го користи подвижност со напојување
НИВО V – Транспортирање во рачна инвалидска количка


Разлики меѓу поедини нивоа
Дистинкции меѓу нивоа I и II - Во споредба со децата и младите во Ниво I, децата и младите во Ниво II имаат ограничувања во одењето на долги растојанија и одржување на рамнотежата; може да имаат потреба за рачен уред за движење кога прв пат учат да одат, може да  користат  уред на тркала кога патуваат на долги растојанија надвор; имаат потреба од користење на
оградата за одење нагоре и надолу по скали, и не се толку способни за трчање и скокање.
Дистинкции меѓу нивоа II и III - Деца и младите во Ниво II се способни за одење без рачни  уреди по возраст од 4 години (иако тие можат да изберат да  користат некое). Децата и младите на ниво III имаат потреба од
рачни  уреди за движење  во затворен простор и  употреба на самоуправувачка рачна количка  на отворено.
Дистинкции меѓу нивоа III и IV - Децата и младите на ниво III седат сами или  бараат мала надворешна поддршка за да седат, посамостојни се во стоење и одат со рачни уреди за движење.
Децата и младите во Ниво IV функција седат (обично поддржано), но само-мобилноста е ограничена. Децата и младите во Ниво IV се со поголема веројатност да бидат транспортирани во  инвалидска количка или да употребуваат  уред на напојување.
Дистинкции меѓу нивоа IV и V - Децата и младите на ниво V имаат тешки ограничувања во контролата на главата и трупот и  бараат голема технолошка и физичка помош. Авто-мобилност се постигнува само ако детето научи  да управува инвалидска количка на напојување.    

GMFCS  НИВОА
 
Пред Вториот роденден

Ниво1:  Детето може да седи самостојно,  од лежечка положба да да се исправи до седчка положба.Кога седи рацете не му се потредби на потпора , па со нив може да си игра со играчки..Лази на стомак(се влечка) и четвороношки, во состојба е да стане држејќи се за мебелот.Помеѓу 18 месеци и 2 годи може да прооди без проодувалка.

Ниво2:  Детето седи на под, но најверојатно му се подребни рацете за потпора и одржување рамнотежа. Може да лази на стомак или лази четвороношки.Може да се фати за мебел и да се исправи.

Ниво3: Детето седи на под со потпора на долниот дел од грбот.Лази са стомак и може да се заврти на стомак.
Ниво4: Детето има контрола на глава, но за седење има потреба од потпора на цел грб.Се врти на грб и стомак.
Ниво5:. Детето не е во состојба да ја одржи контролта на главата и трупот(да се избори со гравитацијата) или да ја крене главата кога лежи на стомак и кога седи.Потребна е  помош од возрасен за да се заврти.

  Помеѓу втор и четврти роденден

Ниво1: Детето може да седи самостојно, рацете не му се потредби на потпора , па со нив може да си игра со играчки.Само доаѓа до седечка положба , стои самостојно, оди самостојно.

Ниво2: Детето седи на под, но може да има проблем со рамнотежата кога рацете ги користи за нешто друго ,  од лежечка положба да  се исправи до седечка положба самостојно.Лази самостојно(на стомак и четвороношки), може да се исправи држејчи с еза мебел. Оди со помош на проодувалка

Ниво3: Детето седи на под со скрстени нозе,можно е д аима потреба од помош на возрасен како би се осигурала безбедност..Лази(се влечка) на стомак или лази четвороношки.Може да се исправи и са оди со проодувалка, кратко растојание.

Ниво 4: Детето седи на под, ги користио рацете за одржување рамнотежа и за потпора. Често потребна  е адаптирана направи за седење и стоење.Се достигнува некој степен на самостојна подвижност преку, вртење, лазење на стомак(влечкање) или лазење на раце и колена без запазување на реципроцитетот на движење на нозете(една па друга)

Ниво 5: Детето не е во состојба да ја одржи контролта на главата и трупот(да се избори со гравитацијата) .Моторните функции се ограничени .Функционалните ограничувања при седење и стоење не може да се надминат дури ни преку користење соодветна опрема и  технологија  за помош.Детето од ниво 5 нема никакви знаци на самостојни движења. 

  Помеѓу четврти и шести роденден

Ниво 1 : Детето може да седне на стол и да слезе од стол без помош.Оди самсотојно, се качува по скали.Имаат спосбност за трчање и скокање.

Ниво 2 : Детето може да седи на стол, рацете му се слободни за профаќање предмети.Детето може да стане, да се исправи од седечка положба(на под или на стол), користејќи ги притоа рацете за да поттруне и потпре.Може да оди самостојно  на рамно,  но кратко .Може да се качува по скали со придржување за оградата.Не може да скока и ниту пак да  трча.

Ниво3: Детето седи на стол , но потребна е потопра на долниот дел од грбот.Може да седне на стол и да слезе од стол коростијки стабилна површина како потпора.Оди(на рамно) со помош на рачен уред за движење, а се качува по скали со помош од возрасен.На поголеми растојанија најчесто детето се пренесува во количка.

Ниво4: Детето седи на стол , но потребан му е потпора на цел грб за одржување контола на глава и труп.Седнува во тсол со помош  од возрасен , станува од стол со помош од возрасен .Може да оди со проодувалка на кратки растојанија, и на рамна површина, но со придружна од возрасен бидејќи не може да се заврти и има проблем да орджи рамнотежа на помалку рамен терен.Детето може да постигне самостојна подвижност доколку научи да управува со количка на напојување..

Ниво5: Детето не е во состојба да ја одржи контролта на главата и трупот(да се избори со гравитацијата) .Моторните функции се ограничени .Функционалните ограничувања при седење и стоење не може да се надминат дури ни преку користење соодветна опрема и  технологија  за помош.Детето од ниво 5 нема никакви знаци на самостојни движења.


Помеѓу шести и дванаести роденден

Ниво1: Детето оди самостојно, оди само во школо, излегува надвор, се дружи.Се качува и слегува по скали самостојно без да се држи за ограда.Скока, трча но има одредени ограничувања во брзината,рамнотежата и координацијата:може да учествувавата во различни физички активности.

Ниво2: Детето оди самостојно, но има проблем на подолги растојанија, иам проблем со одржување рамнотежа на нерамни терени, кога нешто носи во раце, во гужва..Се качува по скали , со придржување за ограда или со помош од возрасен ако нема ограда.Во надворешна средина, детето оди со  помош (бастун или сл.) или доколку се работи за подолги растојанија транспортот е во количка.Во најдобар случај имаат минимална успех при скокање или трчање.

Ниво3: Детето оди со помош (бастун или сл)Во седечка положба имаат потреба од ремен како потппора на карлица.Од седечка положба може да стане со помош.на долги растојанија, транспорт со количка.Може да се качува по скали со потпора на ограда и помош од возрасен.

Ниво4: Детето седи  во стол адаптиран за потпора и контрола на грб и карлица,потребна е помош од друго лице за придвижување.Дома, можно е да постигне некој степен на мобилност на под  преку вртење, лазење, вечкање.На кратки растојанија може да оди со проодувалка со телесна потпора.Надвор, во социјална средина и на подолги растиојанија детето се пренесува со количка

Ниво5: Детето не е во состојба да ја одржи контролта на главата и трупот(да се избори со гравитацијата) ниту пак да воспостави конторла над рацете и нозете .Моторните функции се ограничени .Функционалните ограничувања при седење и стоење не може да се надминат дури ни преку користење соодветна опрема и  технологија  за помош.Детето од ниво 5 нема никакви знаци на самостојни движења.Потребна е постојана физичка помош за сите активности. Авто-мобилност се постигнува само ако детето научи  да управува инвалидска количка на напојување

Помеѓу дванаесет и осумнасет години

Ниво1: Младиот човек оди самостојно, оди само во школо, излегува надвор, се дружи.Се качува и слегува по скали самостојно без да се држи за ограда.Скока, трча но има одредени ограничувања во брзината,рамнотежата и координацијата:може да учествувавата во различни физички активности по свој избор.

Ниво2: Младиот човек скоро секаде може да се движи самостојно.Во одредени сулови ккао што се нерамни терени, височинки, подолги растојанија , временски услови може да влијаат на степенот на подвижност.Кога оди  во школо или на работаможе да користи бастун (или сл.) за потпора и безбедност.за долги растојанија, моно е да користи инвалидска количка како средство за движење. Се качува по скали , со придржување за ограда или со помош од возрасен ако нема ограда.Ограничувањето во моторните функции оневожмозува спорт и други физички активности, освен во случај кога има адаптирани услаови за личноста.

Ниво3: Младиот човек оди со помош (бастун или сл)Во седечка положба имаат потреба од ремен како потппора на карлица.Од седечка положба може да стане со помош.на долги растојанија, транспорт со количка.Може да се качува по скали со потпора на ограда и помош од возрасен.Во школо или на работа оди со помош на количка .

Ниво4: Младиот човек најчесто сам управува со инвалидаскјата количка. Седи  во стол адаптиран за потпора и контрола на грб и карлица,потребна е помош од друго лице(1 или 2) за придвижување.Дома, можно е да постигне некој степен на мобилност на под  преку вртење, лазење, вечкање.На кратки растојанија може да оди со проодувалка со телесна потпора.Надвор, во социјална средина и на подолги растиојанија детето се пренесува со количка(управувана од друго лице или лично).

Ниво5: Младиот човек не е во состојба да ја одржи контролта на главата и трупот(да се избори со гравитацијата) ниту пак да воспостави конторла над рацете и нозете .Моторните функции се ограничени .Функционалните ограничувања при седење и стоење не може да се надминат дури ни преку користење соодветна опрема и  технологија  за помош.Детето од ниво 5 нема никакви знаци на самостојни движења.Потребна е постојана физичка помош за сите активности. За пренесување потребна е помош од 2 лица или специјален лифт.Авто-мобилност се постигнува само ако детето научи  да управува инвалидска количка на напој.

 

Пред АБР и после 5 години АБР

ПРЕД АБР

После  АБР

ABR може да го промени вашиот живот

Како што животот не е бајка така и ABR не е магија , но сепак нуди реално решение за состојби кои на некои луѓе животот им го прават вистински кошмар.


ABR е единтсвена програма за рехабилитација за деца и млади со церебрална паралиа и други состојби кои настанале заради повреда на мозок , изградена врз биомеханичка основа. Од биомеханичка гледна точка церебрална парализа е нарушување на движењата и држењето на телото.Ако одблиску ги набљудуваме горенаведените состојби ќе видиме дека децата немаат проблем само со движењето.Многу често овие состојби ги пратат долга листа на други проблеми пневмонија, констипација, проблеми со дишење, дигестивни проблеми,отежнато џвакање на храната,отежнато голтање,чести повраќања,проблеми со говор....Зошто е тоа така?Одговорот на ова прашање го дава ABR.Во првите 48 часа после мозочен удар најмногу страдаат меките ткива од мазната мускулатура на внатрешните органи кои се наоѓаат во трупот.Всушност сите органи , освен срцето кој е напречно пругаст муслкул, се мазни мускули.Миофациата, претставува еден вид мембрана која ја одржува формата на целото тело и е директно одговорна за нормалната сосотјба на мускулоскелеторниот систем(ефект што го има и белузлавата мембрана на грејпфрутот).ABR главниот акцент го става на јакнењето на миофацијата и сите меки ткива од органите кои се наоѓаат во трупот.
Целта на ABR е опоравување на моторните функции спонтано,преку обновување на мускулоскелеторниот систем и повраќање на био-електричните сигнали кои протекуваат помеѓу мускулите и мозокот.
Најголем број од постоечките методи за рехабилитација се состојат од специфични вежби за раце и нозе, чија главна цел е да се добие каква таква функција.Многу често резулатите се минимални,а функциите секогаш имаат ограничувања.Ограничувањата настануваат заради состојбата во која се наоѓа мускулоскелеторниот систем.
ABR покажува дека нормализирањето на мускулоскелеторниот систем ќе доведе до моторна функција . ABR смета дека потребните информации за биомеханичка рехабилитација се запишани директно на мускулоскелеторниот систем.

ШТО Е ABR?
Кај лицата со церебрална парализа и други состојби , проблемот не есамо во подвижноста на екстремитетите.Проблемот е во целото тело и во сите сврзни ткива. Основните структури на телото како вратот,трупот и абдоменот имаат намален волумен и намалени пропорции, а тоа неизбежно води до слаба функција на екстремитетите.
Зошто е тоа така?
Замислете една топка со линии во ширина и должина.Кога топката е надуена линиите имаат убава форма.Ако ја издишиме топката убавите линии ќе се извиткаат и заплеткаат.На ист начин е погодена структурата на телото на лицата со посебни потреби.Преку ослабувањето на мускулатурата на внатрешните меки ткива, значително се пореметува врската меѓу коските и зглобовите.Коските и зглобовите служат како рамка на целокупната телесна структура, тие се нејзина потпора.
Со нарушување на нивната нормална положба доаѓа до деформирање, искривување на соодветните мускули и нерви кои го пратат скелетот.Крен резултат- мускулите не можат правилно да го спроведат електричниот сигнал кој доаѓа од мозокот, а со тоа и целокупното управување на телото преку централниот нервен сиситем станува невозможно.


ABR нуди решение за поширок спектар проблеми како што се
Општа здравствена сосотојба
Подобрување на општата здравствена состојба , подобрување на дишењето,голтањето,џвакањето,пневмонија, дигестивни проблеми, констипација,болки.....
Различни ментални сосотојби:
Хиперактивност, проблеми со концентрација и внимание, напади,интелектуално заостанување.....
Структурални состојби:
Сколиоза, дисликација на колкови.......
Моторни функции:
Различни нивоа на спастицитет,тонус на мускулите,слабост на зглобовите која предизвикува ограничувања на моторните функции (од мали нарушувања на фината моторика, до висок степен на ригидност).
Сите овие ограничувања не водат кон еден заеднички проблем- слабост на внатрешниот тонус на телото..Нашиот метод ќе ги зајакне како површинските слоеви,од кожата до коските,така и слоевите кои се наоѓаат најдлабоко во телото.Во тој смисол ние зајакнуваме се.
На тој начин се добива широк спектар на подобрувања подобрен вид, подобрена контрола на очите,концентрација,говор,слух,дишење,дигестија,моторни функции,ослободување од болка,јакнење на зглобови....




ЗАКОН НА ПРИРОДАТА

При јакнење на тонусот на телото Биомеханичката рехабилитација ги користи законите на природата.Ние имаме една поговорка Никој учен не се родил.И тоа е точно така.
Не постои новороденче кое оди и зборува.Дури и кај здрави деца целокупниот психо-моторен развој поминува низ неколку фази контрола на глава, седење,лазење, стоење итн...Овие фази се поврзани со промените кои настануваат во телото во време од 12 месеци нормален развој.
Затоа безразлика на која возраст е пациенот кога започнува со ABR мора да се следат природните фази на развој на здраво новороденче.
Опоравувањето на телесниот тонус не се случува преку ноќ.
Меѓутоа со интензивна примена на ABR по 3 часа на ден напредокот не изостанува.Методот е практичен и спроведлив во домашни услови, се што ви треба се вашите раце.

ABR не користи медикаменти од никаков тип.

Мојата насмеана принцеза

И ова е резултат на АБР.