ДИМИТАР ПОСЛЕ 1 ГОДИНА АБР КЛИК
Najnapred da se pretstavam. Jas sum Sneжana, majka na Dimitar- naшiot angel so razvojni problemi od autistiчen spektar. Dimitar ima 8 godini i 4 meseci. Koga se rodi ne bevme svesni deka ke go promeni naшiot svet. Самото пораѓање беше нешто што нема да го заборавам никогаш, не поради фактот што на свет доаѓа еден нов живот, туку поради лошите работи кои ги доживеав и кои допринесоа да се почувствувам како изгазена крпа во тие моменти кои би требало да бидат моменти на среќа. Ме породија со провокација, после 38 часовни болки. Можеби ќе почекаа уште малку, ама моето бебе се искакало внатре во мене, па им беше срам да го остават подолго време така да си седи во сопствените какушки. И нормално детето се роди со инфекција. И инфекцијата не ја забележаа.
Najnapred da se pretstavam. Jas sum Sneжana, majka na Dimitar- naшiot angel so razvojni problemi od autistiчen spektar. Dimitar ima 8 godini i 4 meseci. Koga se rodi ne bevme svesni deka ke go promeni naшiot svet. Самото пораѓање беше нешто што нема да го заборавам никогаш, не поради фактот што на свет доаѓа еден нов живот, туку поради лошите работи кои ги доживеав и кои допринесоа да се почувствувам како изгазена крпа во тие моменти кои би требало да бидат моменти на среќа. Ме породија со провокација, после 38 часовни болки. Можеби ќе почекаа уште малку, ама моето бебе се искакало внатре во мене, па им беше срам да го остават подолго време така да си седи во сопствените какушки. И нормално детето се роди со инфекција. И инфекцијата не ја забележаа.
Се обратив на една медицинска сестрата велејќи и дека детето има многу гној околу очињата и цело време му се затворени. Одговорот беше дека тоа е нормално со оглед на тоа какво беше породувањето. На визитата прашував:докторке моево детенце како е? Одлично- беше одговорот што го добив. Меѓутоа мене нешто ме мачеше. Утредента кога едно друго детенце го префрлија на Детска Клиника поради пневмонија многу се исплашив и и реков на докторката дека моето детенце 'рчи цело време додека диши. И решиле да го испитаат и на наредното доење не ми го донесоа. Резултатот покажал покачено ЦРП што упатува на некој инфект. Кога прашав каков инфект, повторно немав конкретен одговор. Па, инфект, меѓутоа не се знае точно каде и точно што. Важно ме пофалија: добро е што јас како мајка тоа сум го забележала. Го ставија на инфузија со некој антибиотик и тоа траеше 3 дена.
Кога состојбата се стабилизира ја исклучија инфузијата, му ставија БСЖ вакцина и со препорака да продолжиме со сируп амоксицилин не пуштија дома. Значи на едно новородено дете со тежина од 2850гр и со инфекција која очигледно не беше долечена му ставија вакцина. Ми доаѓа срам од ова што го пишувам затоа што се чувствувам дека го напаѓам медицинскиот персонал, ама незнам како на друг начин да раскажам што преживеав тие денови. После вакцината Димитар не престана да плаче со часови. Првите 3 месеци од неговиот живот не спиеше по цели ноќи и незнаеше да цица, па го хранев од шишенце со мое млеко. Во тој период го доби првиот обстуктивен бронхитис и завршивме на Детска Клиника каде поминавме 14 дена. Имаше 3 1/2 месеци и беше многу ведро дете кое сакаше да се смее. Професорката Попјорданова викаше: ,,ти дечко ќе бидеш добар. Денот по утрото се познава”.
После неполни 2 месеци го доби вториот бронхитис, за 3 месеци третиот, а во меѓувреме имаше така побезопасни инфекции на горните дишни патишта со отежнато дишење и секрет од нос. Во истиот овој период редовно го носевме на вакцинирање и ги прими трите дози од ДТП вакцината. Не велам дека вакцината е виновна ( како што не можам да речам и дека не е причина за ваквата негова состојба), но барем некој да ми укажеше дека вакцинацијата е пожелно да се одложи поради нежното здравје и намалениот имунитет на детето, Исто така имавме многу проблеми со неговата кожа, скоро цело време имаше егзема по лицето, рачињата и нозете. Подоцна дознав дека и тоа е резултат на неизграден имунолошки систем. Инаку Димитар беше мирно детенце, делуваше малку поповлечен. Седеше и следеше што се случува околу него. Често го анализирав и си викав детево е како набљудувач. Меѓутоа секогаш со широка насмевка ги пречекуваше сите кои доаѓаа и кои ги среќававме. Кога ги држеше играчките ги приметуваше и најситните делови, кои јас не ги забележував. Скенираше.Си викав- се е во ред, ако детево има проблем нема да има вака силна моќ на забележување.
Но секако ме загрижуваше неговата повлеченост и незаинтересираност со нешто да се занимава. Овие работи ме загрижуваа во периодот кога веќе наполни 2 години и мислев дека е веќе поголем. Инаку прооде на 14 месеци и ме изненади искрено кажано. Така наеднаш почна да оди сам.Мислев дека треба прво да лази, да се придржува за кревет и да станува, да биде поподвижен кога е седнат, а тој незнаеше на пример како да ја постави ногата за да од седечка положба се исправи итн. итн. Имавме проблеми и со џвакањето и голтањето. Веќе некои работи ги заборавам, но мислам дека до 5 години тој проблем беше поизразен.Кога го споредував со другите деца првата година кога одевме често на прегледи за бронхитисот ме загрижуваше слабоста во градбата на Димитар-главата му беше и сеуште му е доста сплесната од задната страна, градниот кош слаб и рамењата некако спуштени.Значи на почетокот прво нешто што мислев дека е некој мал проблем е таа негова слабост, послабата подвижност на телото, а потоа почнав да ја забележувам неговата повлеченост и незаинтересираност да се вклучува во активности и комуникација. А детенцето си изгледаше во ред. Многу пријатели кои го познаваа во тој период, после неколку години беа искрено зачудени кога им раскажував со каков проблем се соочуваме.
На возраст од 1година и 6 месеци имавме ревакцинација за ДТП. Таа вакцина многу тешко ја поднесе, со вознемиреност, плачење........ Можеби сосема случајно после оваа вакцина дојде еден период на повторувачки настинки навидум не толку страшни, Но се разболуваше по 2 пати месечно. Правевме брисеви, одевме на имунологија. Во тоа време, откако наполни 2 години почна да сака да седи сам и да се лула, да игра со прстите. Сеуште немаше говор. Знаеше 2-3 збора.Но ние не знаевме што се случува. Околу третата година пројави нови зборови, но и нови чудни однесувања-ги вртеше сите предмети, како да го изгуби интересот и за предметите што му се во раце, огледалото го вртеше на косо и така се гледаше. Постепено, за нас скоро незабележително, погледот му стана изгубен, отсутен. Исто така стана хиперактивен, нон стоп во движење. една пријателка знаеше да се насмее со зборовите- леле Снеже детево како да е уклучено во струја. Таа реченица понатака ја слушав често и од баба му, бидејќи таа го чуваше.
Собравме храброст и на 3 години и 6 месеци го однесовме во Центарот за Говор, Глас и Слух. Тогаш се сруши мојот свет и памтам дека на пат накај дома плачев. Првпат го слушнав зборот аутизам и незнаев што значи. Но ми дадоа една книга каде пишуваше дека аутизмот е најтешко развојно пореметување, дека е состојба која трае цел живот, се изгледаше многу црно. Почнавме да го носиме на вежби по 2 пати неделно, а дома требаше да работиме по цел ден. Тоа што тие го прават таму ние требаше да го повторуваме дома ако треба и 100 пати. Но основниот проблем беше што нашето дете одбиваше соработка. Со него една вежба беше тешко да се направи еднаш, а да се повтори повеќе пати беше практично невозможно.Во центарот одевме 2 години и 6 месеци. Иако луѓето таму беа добри со Димитар, тоа место никогаш не го засака. Некогаш почнуваше да се лути уште кога ќе се доближевме до влезната врата, а мене од нервоза ми се јавуваше срцебиење. А кога ќе се вратевме дома имав вртоглавици.
Ваквата моја реакција се појавуваше поради следното- ни објаснија дека кај овие деца најважен фактор за нивно извлекување и оспособување да функционираат е вежбањето, работата со нив.А Димитар имаше неверојатно голем отпор спрема се што се обидувавме со него, а тој ќе утврдеше со неговото главче дека е учење.Затоа бев континуирано нервозна. Си мислев,ако е ова единствениот пат да го извлечам моето дете, незнам дали ќе успеам. А важам за многу трпелива и упорна личност. Се чувствував дека во случајот со Димитар потфрлив. Ако работата е клучот, а јас не можам да го натерам да работи, нормално дека ќе се чувствувам лошо.Почнав дури и дома да ги обвинувам сопругот и ќерка ми ( која е постара 9 години од Димитар) со зборовите- па гледате ли дека одам на работа, имам обврски по дома, вие сте послободни, работете со него. Сите бевме виновни за нешто. Исто така бевме кај тројца детски психијатри, му препишаа некои лекарства- гамибетал, колиакрон, рисатарун ама изгледа нашиот случај беше многу комплициран. Резултати не добивавме.
Димитар наполни 5 години. Веќе знаеше да кажува за мочкање и какање, постојано учеше нови зборчиња, но фината моторика остануваше голем проблем.Хиперактивноста е присутна цело време. А главна пречка за учењето нови работи се недостатокот на внимание и фокус. Мојата колешка Биљана во тоа време гледајќи низ што поминувам секогаш сакаше да ми помогне и на некој начин утеши.Еден ден ми се јави на телефон и ми рече: најдов нешто многу интересно, дојдете со Зоран на гости. Отидовме. Страната што ми ја отвори беше- GENERATION RESCUE.. Од тука ми се отворија нови видици, нова надеж, едноставно кажано нов свет. Значи патот кој денеска го одиме како да почна од таа страна. Не велам дека го решивме проблемот, но ја започнавме борбата за Димитар. Видов дека луѓето во светот безусловно се борат за нивните деца, колку и да е тешка состојбата во која се наоѓаат.
Научив дека аутизмот се третира на многу начини, дека многу дечиња успеваат да ја изгубат дијагнозата, други многу напреднуваат и добро функционираат, кај трети се јавува умерен напредок, а за жал има и такви кои засекогаш остануваат во нивниот аутистичен свет. Но едно е јасно- никогаш не смееме да се откажеме и никогаш не е касно.Ова е маратон, не е спринт. Но во крајна линија важно е да стигнеме до целта, а небитно е дали таму ќе стигнеме први.Можеби некој ќе рече оваа жена за жал мора вака да размислува. Можеби е во право. Ама ако размислувам поинаку и прифатам дека за аутизмот нема лек, тоа ќе значи мое уништување, потоа уништување на моите блиски и на крај би била неправедна кон Димитар со тоа што не би му дала можност да ги проба терапиите кои во светот се применуваат кај децата со развојни потешкотии од аутистичен спектар и даваат резултати независно од тоа дали се прифатени од официјалната медицина или не.
Терапии кај Димитар според Биомедицинскиот третман
Биомедицинскиот третман не го гледа аутизмот како невролошко пореметување кое е резултат на некоја генетска грешка. Многу често слушаме дека аутизмот е епидемија. Сите епидемии во светот се предизвикани од вируси , бактерии....Многу голем дел од човечката популација има блага мутација на гените која е присутна и кај аутистичните деца. Но самата генетска мутација не е доволна да се развие една ваква состојба. Повеќе фактори придонесуваат ваквото нарушување да се развие кај нашите деца.
Биомедицинскиот третман не го гледа аутизмот како невролошко пореметување кое е резултат на некоја генетска грешка. Многу често слушаме дека аутизмот е епидемија. Сите епидемии во светот се предизвикани од вируси , бактерии....Многу голем дел од човечката популација има блага мутација на гените која е присутна и кај аутистичните деца. Но самата генетска мутација не е доволна да се развие една ваква состојба. Повеќе фактори придонесуваат ваквото нарушување да се развие кај нашите деца.
Имам прочитано дека аутизмот спаѓа во т.н мултифакторни заболувања, што значи дека за да се развие потребно е да се поклопат повеќе работи истовремено:генетска предиспозиција, имунолошки систем кој не работи правилно, на кое се надоврзуваат метаболни проблеми, вирусни и бактериски инфекции, токсини, стрес... Значи генетскиот фактор во меѓусебно влијание со средината. Тоа е накратко нешто од она што сум прочитала, некој ќе се сложи, а некој не.
Кога на Др. Џем (ДАН доктор од Турција) на нашата прва средба му се пожалив дека моето дете одбива да соработува и да учи неговиот одговор беше- за да купиш нешто најнапред продавницата мора да се отвори. И оттогаш јас решив повеќе време да посветам на таа затворена продавница,затоа што се друго би било насилно земање или крадење од затворената продавница. Според неговите препораки направивме 130 хипербарични терапии со паузи - од нив најмногу му се развиваше говорот и делуваа на изчезнување на нервозите, стануваше поприсутен. По прекинот на терапиите во нашиот случај некои од придобивките се губеа.Пример нервозите постепено се враќаа, но не со таков интензитет како порано.
Три пати по 4 месеци спроведувавме протокол за детоксикација на тешките метали поради многу зголеменото ниво на олово кое се покажа после направените тестови.
Кога на Др. Џем (ДАН доктор од Турција) на нашата прва средба му се пожалив дека моето дете одбива да соработува и да учи неговиот одговор беше- за да купиш нешто најнапред продавницата мора да се отвори. И оттогаш јас решив повеќе време да посветам на таа затворена продавница,затоа што се друго би било насилно земање или крадење од затворената продавница. Според неговите препораки направивме 130 хипербарични терапии со паузи - од нив најмногу му се развиваше говорот и делуваа на изчезнување на нервозите, стануваше поприсутен. По прекинот на терапиите во нашиот случај некои од придобивките се губеа.Пример нервозите постепено се враќаа, но не со таков интензитет како порано.
Три пати по 4 месеци спроведувавме протокол за детоксикација на тешките метали поради многу зголеменото ниво на олово кое се покажа после направените тестови.
Со овие терапии ликот на Димитар стана поизбистрен.
Исто така применувавме и разни суплементи- рибино масло, пробиотици за цревата, дигестивни ензими, МБ12 инекции и капки, Л-глутатион, антивирална терапија, диета итн.
Исто така применувавме и разни суплементи- рибино масло, пробиотици за цревата, дигестивни ензими, МБ12 инекции и капки, Л-глутатион, антивирална терапија, диета итн.
Кога би резимирала можам да речам дека добивме подобрувања ама не онакви како што очекував. Говорот континуирано му се подобруваше иако не е она што треба да биде. Знае да каже реченица составена од 5-6 збора, но незнае да постави прашање. Постепено ги научи одговорите на некои прашања што често се повторуваат, знае да побара што сака, учи некои песнички.Знае многу пеачи и бара да му ги пуштаме спотовите. Разбира повеќе и слуша поедноставни наредби. Но, однесувањето, хиперактивноста , фокусот и фината моторика иако подобрени остануваат значаен проблем. Во овој период работеше со приватен дефектолог -Магдалена која се потруди да извлече колку може од него, а што е исто така важно тој сакаше да оди на нејзините часови.
Морам да кажам дека познавам дечиња кои на горенаведените терапии, како и на некои нови покажуваат доста подобар напредок од Димитар.
Нашето искуство со АБР
Нашето искуство со АБР
За АБР прв пат слушнав од дефектологот на Димитар.Но, тогаш си помислив дека е тоа терапија за деца со церебрална парализа и бев некако повеќе насочена кон биомедицинскиот третман , кон ДАН! протоколите. По извесно време еден наш пријател многу заинтересирано ми раскажуваше за АБР и резултатите кои се постигнуваат, при секое наше слушање. Кога го прашав- добро Никола зашто си толку заинтересиран за оваа терапија, тој рече: па, чудно ми е, р'бети и коски се исправаат. Затоа решив да прочитам малку повеќе за АБР. И вистина ми остави голем впечаток.
Кога го слушнав зборот внатрешна слабост ( слабост на внатрешните органи), како да ме асоцираше веднаш на Димитар.Како да ми се разјасни наеднаш тој негов слаб изглед. Не зборувам за слабо дете, затоа што слаба е и ќерка ми, туку зборувам за една поспецифична градба.Исто така ми се врежа во главата и едно објаснување на господинот Блум според кое преку АБР се подобрува биомеханичката структура на телото, а индиректно преку тоа подобрување се подобруваат и крвотокот и биохемиските параметри. А многу често среќавав дека аутистичните деца имаат разни нарушувања во биохемиските параметри и во крвотокот во мозокот. Друга причина која ги насочи моите мисли кон АБР е и објаснувањето на една мајка дека кај многу аутистични деца поради промени во рбетот кои можат да бидат и најнезабележителни има проблем во протокот на рбетните течности, понатака на тие места се собираат разни патогени микроорганизми, токсини кои предизвикуваат воспаленија, со проблеми во крвотокот итн. Според неа, поради ова кај тие деца многу терапии и суплементи не ги даваат посакуваните резултати. Како нешто што треба да се проба во овие случаи таа ја посочуваше киропрактиката и краниал-сакралната терапија. Јас оваа дилема меѓу АБР и краниал-сакрална терапија и ја кажав на Весна. Но таа ми објасни дека кранио сакралната терапија делува само на протокот на рбетните течности, додека АБР делувајќи дирекно на внатрешните органи делува одвнатре нанадвор, зајакнувајќи го целиот организам и на тој начин го подобрува и протокот на рбетните течности, а воедно го подобрува и крвототокот. Но, пресудно влијание во донесувањето на одлуката имаше големата верба во можностите на АБР терапијата, која ја забележав кај Весна. Значи јас се решив пред да ја видам презентацијата. А на прегледот и проценката на Димитар уште повеќе се убедив дека ова е нешто кое му е потребно на моето дете. Првото прашање беше дали Димитар имал некогаш бронхитис. Тој всушност животот го почна со бронхитис. Ми објаснија дека Димитар има слабост во белите дробови, од таму таа слабост се спушта во пределот на стомакот и карлицата. А од оваа основна слабост произлегуваат безброј други структурни недостатоци. Вратот му е многу тенок и според нивната проценка крвотокот кон главата, т.е мозокот е намален, а самата глава е сплесната, впрочем како и целото тело погледнато од страна. Според нив поради сплеснатиот облик на главата детето сигурно има главоболки, а со таква глава не е ни чудно што толку доцни во развојот. А јас никогаш не го сватив сериозно кога ќе ми речеше: “те боли главата”. Ни препорачаа вежби кои треба да ги правиме по 2 часа на ден. Не предупредија дека однесувањето од типот денес сме изморени и нема да работиме, па ќе надоместиме утре да го заборавиме ако сакаме резултати. Оваа работа бара посветеност. А ако ги следиме инструкциите кои ни ги дадоа за 6 месеци може да очекуваме промена во хиперактивноста и фокусот, а за 1 година значително подобрување на ова поле. Беа искрени, ни кажаа дека не може да очекуваме решавање на проблемот за 1 година, но доколку не го добиеме тоа што ни ветија слободно наредниот пат да ги стрелам :). Ми даваа разни предлози како да постапиме за да го задржиме Димитар мирен при работата. Но за чудо Димитар ја прифати оваа терапија многу лесно. Замислете едно хиперактивно дете лежи мирно по еден час. Навистина првата недела работев 10 минути, па пауза, 15 минути па пак пауза. Но за многу кратко време се навикна. Во почетокот многу мрдаше со рачињата додека работев, но еве после 3 месеци и тоа е доста намалено.Маж ми исто така работи, но прво чека Димитар да заспие. Некои промени забележавме после првите 2-3 недели. Стана поприсутен. Потоа дојде еден период на поизразени нервозни испади. Според тренерите од Белгија тоа е поради зголемувањето на спознајните способности на детето.
Ние почнавме со АБР терапијата на 18.10.2010 година.Паралелно со периодот кога почнуваат и разни вирози, настинки кои за жал и нас не не заобиколија. Нешто што ми беше интересно е дека додека му работев на гради, во оние денови кога на Димитар му беше затнат носот после 15-20 минути работа носот почнуваше да му се отвара. Ги поминавме овие месеци без да ставиме капки во носот, кои инаку се наш неизбежен препарат. Морам да спомнам дека во овој период околу сите воспаленија што не нападнаа, а не беа малку, многу помогна и нашиот хомеопат. Со неа и со нашиот матичен доктор сите работи се полесни, затоа и Димитар ги обожава.Мое размислување е дека благодарение на АБР и хомеопатијата, настинките оваа зима не предизвикаа голема регресија во развојот на Димитар, а тоа знае често да ни се случи и потоа потребно е да помине време да се врати на она ниво кое претходно сме го достигнале.
Друга промена е што и тој самиот почувствува дека му се ослободува на некој начин лицето, па како да се обидува да прави гримаси, плука затоа што му е интересно, дува со устата, а најмногу ме изненади што после толку години само од себе му дојде да почне да пие од цевка. Се труди , влече од цевката, ја вади, па повторно ја мести во дупчето. Искрено кажано мислев дека ова нема да се случи во блиска иднина.
Исто така еднаш му покажав и сега сам си полни вода во чаша и ја затвара чешмата. Се трудевме околу овие работи и претходно, но залудно, Димитар едноставно не покажуваше интерес. Знам дека ова се едноставни и мали нешта, но за жал ние моравме со многу напор и ваквите ситни нешта да ги совладуваме. Исто така гласот му доби во јачина, се занимава нешто сам и си кажува разни зборови, како сам да си го испитува гласот, па почнува да зборува со повисок тон. Претходно гласот му беше помонотон. Има мало подобрување и во говорот овие 3 месеци.Сега почнува почесто да бара нешто од нас и се труди во изразувањето на неговите барања да користи и некои нови зборови. Почна во рацете да зема и поголеми предмети- топка, камион...... и ги држи подолго време без изразито да ги врти. Малку е посилен од претходно и полесно може да одврти капаче од пластично шише, го зема и сипува вода во чаша. Претходно отварањето на шише му беше многу тешко, а и немаше чувство до кога да сипува па се случуваше да ја истури водата преку чашата ако не го запрам. Земал денеска кесичка смоки и ги стави во чинија.Во нашиот случај моториката е голем проблем, па затоа сите овие работи за нас се подобрувања. Исто така, токму сега му дојде практично да примени дел од вежбите што ги работеше со дефектолозите . Начека на масата празна тегла од изедени феферони со течност во неа, а во тацна беа рачките. Тој сите рачки ги врати назад во теглата и сакаше повторно да ги стави во тацната, но јас го сопрев. Не е нешто за пофалба, но сепак е еден вид на активност. Знае од време на време да ги влече столовите за да пали и гаси светло, за да земе нешто од кујната . Со дада му играат пикадо и Димитар се труди да фрла.
Имаме една стара кукла која 15 години нема име - кукла како бебе. Ја сака таа кукла од порано. Но овој период ја бара пред да заспие и сака да ја гушка. Па дури сам и име и даде- Пинокио. Го искористивме тоа и наместо куклата сега не гушка нас пред заспивање. Инаку претходно не сакаше многу да се гушка.
И понатаму најомилена работа му останува слушањето музика и гледањето спотови на компјутер. Знае точно која песна ја сака и кој пеач ја пее. Ова му е од порано, но сега забележав дека ми кажува нови стихови од песните.
Ние почнавме со АБР терапијата на 18.10.2010 година.Паралелно со периодот кога почнуваат и разни вирози, настинки кои за жал и нас не не заобиколија. Нешто што ми беше интересно е дека додека му работев на гради, во оние денови кога на Димитар му беше затнат носот после 15-20 минути работа носот почнуваше да му се отвара. Ги поминавме овие месеци без да ставиме капки во носот, кои инаку се наш неизбежен препарат. Морам да спомнам дека во овој период околу сите воспаленија што не нападнаа, а не беа малку, многу помогна и нашиот хомеопат. Со неа и со нашиот матичен доктор сите работи се полесни, затоа и Димитар ги обожава.Мое размислување е дека благодарение на АБР и хомеопатијата, настинките оваа зима не предизвикаа голема регресија во развојот на Димитар, а тоа знае често да ни се случи и потоа потребно е да помине време да се врати на она ниво кое претходно сме го достигнале.
Друга промена е што и тој самиот почувствува дека му се ослободува на некој начин лицето, па како да се обидува да прави гримаси, плука затоа што му е интересно, дува со устата, а најмногу ме изненади што после толку години само од себе му дојде да почне да пие од цевка. Се труди , влече од цевката, ја вади, па повторно ја мести во дупчето. Искрено кажано мислев дека ова нема да се случи во блиска иднина.
Исто така еднаш му покажав и сега сам си полни вода во чаша и ја затвара чешмата. Се трудевме околу овие работи и претходно, но залудно, Димитар едноставно не покажуваше интерес. Знам дека ова се едноставни и мали нешта, но за жал ние моравме со многу напор и ваквите ситни нешта да ги совладуваме. Исто така гласот му доби во јачина, се занимава нешто сам и си кажува разни зборови, како сам да си го испитува гласот, па почнува да зборува со повисок тон. Претходно гласот му беше помонотон. Има мало подобрување и во говорот овие 3 месеци.Сега почнува почесто да бара нешто од нас и се труди во изразувањето на неговите барања да користи и некои нови зборови. Почна во рацете да зема и поголеми предмети- топка, камион...... и ги држи подолго време без изразито да ги врти. Малку е посилен од претходно и полесно може да одврти капаче од пластично шише, го зема и сипува вода во чаша. Претходно отварањето на шише му беше многу тешко, а и немаше чувство до кога да сипува па се случуваше да ја истури водата преку чашата ако не го запрам. Земал денеска кесичка смоки и ги стави во чинија.Во нашиот случај моториката е голем проблем, па затоа сите овие работи за нас се подобрувања. Исто така, токму сега му дојде практично да примени дел од вежбите што ги работеше со дефектолозите . Начека на масата празна тегла од изедени феферони со течност во неа, а во тацна беа рачките. Тој сите рачки ги врати назад во теглата и сакаше повторно да ги стави во тацната, но јас го сопрев. Не е нешто за пофалба, но сепак е еден вид на активност. Знае од време на време да ги влече столовите за да пали и гаси светло, за да земе нешто од кујната . Со дада му играат пикадо и Димитар се труди да фрла.
Имаме една стара кукла која 15 години нема име - кукла како бебе. Ја сака таа кукла од порано. Но овој период ја бара пред да заспие и сака да ја гушка. Па дури сам и име и даде- Пинокио. Го искористивме тоа и наместо куклата сега не гушка нас пред заспивање. Инаку претходно не сакаше многу да се гушка.
И понатаму најомилена работа му останува слушањето музика и гледањето спотови на компјутер. Знае точно која песна ја сака и кој пеач ја пее. Ова му е од порано, но сега забележав дека ми кажува нови стихови од песните.
Исто така телото му е поисправено, а вратчето малку се прошири,
Тоа се нашите првични промени со АБР.Се надевам дека во иднина ќе имам да напишам многу повеќе, затоа што ова е почетокот.
Додаток : На 11 Февруари мајката на Димитар ми го испрати клипот што следува.
Додаток : На 11 Февруари мајката на Димитар ми го испрати клипот што следува.
Еве го објаснувањето кое Снеже ни го испрати како би добиле реална слика за моменталната состојба на Димитар.
Znaчi Dimitar go nema usvoeno boeњeto so drvena boiчka vo smisla da sedne i oboi cel crteж.
Vaжniot moment tuka e шto toj sednal, boiчkata ja drжi sam i so oчiњata gleda vo toa шto go raboti.
Toa trae okolu 30 sekundi, pa ja puшta boicata i na baraњe na Marija povtorno prodolжuva. A mislam deka ne obrnuva vnimanie da reчe go oboiv ovoj list, pa sega ke go bojam drugiot.
Znaчi od edna situacija koga mu trebaшe pomoш vo dржeњeto na molivot, a toj so pogledot luta na strana, пред АБР, sega, после 3 месеци АБР sme doшлe do ova.
Znaчi od edna situacija koga mu trebaшe pomoш vo dржeњeto na molivot, a toj so pogledot luta na strana, пред АБР, sega, после 3 месеци АБР sme doшлe do ova.
No comments:
Post a Comment