Здраво
Јас сум мама Нена и Би сакала да го поделам моето искуство околу АБР терапијата. Имам две годишно синче Т.Ј. со дијагноза – левострана хемипареза која е поизразена на левата рака, истотака има хидроцефалус и арахноидална циста а кои се последица на многу тешко породување поради лекарска несовесност и негрижа.
По препорака на неврологот, од четвртиот месец после породувањето почнавме да посетуваме физикална терапија во Мајчин дом.
Т.Ј. имаше страшна аверзија кон вежбите, ништо не прифакаше и постојано плачеше. Одевме трипати неделно по речиси саат ипол и плус секојдневно дома вежбавме по минимум два саати. Вртење, превртување, истегнување, доведување во седечка положба, а Т.Ј. само плачеше и плачеше. Навечер, кога ке заспиеше малото, почнав да “киснам” на интернет и да барам разни терапии и начини да му помогнам.
Па почнав да го носам секаде каде што ќе слушнев дека можат да му помогнат, одевме на масажи, биорезонантни терапии, физикални терапии во приватни ординации, секој ден и секогаш истите коментари- “ вежбајте, бидете упорни, а за резултати ќе видиме…”
Парите се трошеа, нервите се кинеа а резултати речиси никакви. До 18 месечна возраст Т.Ј. не се превртуваше, едвај успеваше со моја помош да се доведе во седечка положба, а кога ке го ставев да седи обавезно јас позади него, инаку директно со глава во паркет. Како кукла, кај ке го ставиш таму ке го најдеш.
ПРЕД АБР
За АБР дознав од блиска пријателка која исто така има детенце со проблем, ги погледнав клиповите со напредокот кои го имаат постигнато дечињата и решив дека мора да пробам.
Во март бевме на детален преглед, ги увидовме сите проблеми во структурата на неговото тело и на 2-ри април почнавме со вежбите. На прегледите, кога ме прашаа што очекувам од АБР, кажав дека би сакала Т.Ј. да може да седи самостојно, да биде пофлексибилен кога ке седи, што значи не само да седи туку и да може да посегнува по играчки без да се секирам дека ке се залета наназад и ке падне, како и да му се изедначат двете страни на раменцата, бидејки левата страна од вратот му беше пократка и со главчето завлекуваше повеке на лева страна. Решив да бидам упорна, огромна надеж ми даваа клиповите на интернет кои постојано ги гледав, секој ден и по неколку пати, и си викав кога има успех кај овие дечиња, тогаш зошто да не и кај моето дете.
Секој ден по три часа јас и мајка ми го вежбавме, а за време на викендите и по пет часа дневно. Весна ми кажа дека првите резултати ке бидат воочливи веќе после шест месеци, а јас да водам дневник по колку саати го вежбам дневно и какви промени забележувам. Промените почнаа да се забележуваат после два месеци.
Почна сам и без моја помош да се доведува во седечка положба, почна да се превртува на сите страни во кревет, на двапати дури и ми падна од кревет, стана многу пофлексибилен, почна војнички да ползи а јас и мајка ми само се прашувавме – КАКО Е ОВА МОЖНО? Кога го однесов во Мајчин дом, за да ми дадат потврда за ортопедски кондурчиња докторката неможеше да се изначуди и само прашуваше дали е ова истото дете? Слични реакции имаше и од мои роднини и пријатели кои го немаа видено подолго време. Му се менуваше и структурата на телото, вратчето се издолжи, кожата на телото му стана подебелка со салце, раменцата му се исправаа. Заборавив да напоменам дека пред АБР терапијата, Т.Ј. кога ке го земев во раце со целото тело и со главата се зафрлаше на назад и тоа најпрво му се среди откако почнавме со вежбите. АБР терапијата ја правиме исклучиво навечер, откако ке заспие, што значи нема плачење и раздразливост, затоа што вежбите се многу суптилни и притисокот е многу благ.
Неможам да Ви опишам колку АБР влијаеше на мене и како комплетно ме смени како личност. Душата ми се смири, пред мои очи гледав како ми се менува од корен детето.
Најинтересно е што вежбаме, вежбаме и човечки е- понекогаш ке искоментиравме- “ајде Т.Ј. кога ке почнеш да го правиш ова или она” и нема да помине многу време а тој ќе постигне нешто многу значајно. Така беше за седењето, така беше за ползењето така беше и за одењето. Инаку само две недели после неговиот втор роденден и само после шест месеци АБР терапија Т.Ј. ги направи првите четири самостојни чекори. Знам дека треба уште многу да работиме за да ја подобриме во целост структурата на неговото тело ама јас го најдов тоа што ми треба, напредокот е видлив и знам дека со тек на времето ке се постигне се.
На крајот само можам да препорачам да не се оптоварувате со мислите- дали е можно со АБР да се постигнат вакви огромни резултати и дали оваа терапија дава ефект, туку само да вежбате а кога ке Ве фати криза погледнете ги клиповите со напредокот на дечињата и бидете сигурни дека со редовна работа и упорност, резултати загарантирано ке има
Јас сум мама Нена и Би сакала да го поделам моето искуство околу АБР терапијата. Имам две годишно синче Т.Ј. со дијагноза – левострана хемипареза која е поизразена на левата рака, истотака има хидроцефалус и арахноидална циста а кои се последица на многу тешко породување поради лекарска несовесност и негрижа.
По препорака на неврологот, од четвртиот месец после породувањето почнавме да посетуваме физикална терапија во Мајчин дом.
Т.Ј. имаше страшна аверзија кон вежбите, ништо не прифакаше и постојано плачеше. Одевме трипати неделно по речиси саат ипол и плус секојдневно дома вежбавме по минимум два саати. Вртење, превртување, истегнување, доведување во седечка положба, а Т.Ј. само плачеше и плачеше. Навечер, кога ке заспиеше малото, почнав да “киснам” на интернет и да барам разни терапии и начини да му помогнам.
Па почнав да го носам секаде каде што ќе слушнев дека можат да му помогнат, одевме на масажи, биорезонантни терапии, физикални терапии во приватни ординации, секој ден и секогаш истите коментари- “ вежбајте, бидете упорни, а за резултати ќе видиме…”
Парите се трошеа, нервите се кинеа а резултати речиси никакви. До 18 месечна возраст Т.Ј. не се превртуваше, едвај успеваше со моја помош да се доведе во седечка положба, а кога ке го ставев да седи обавезно јас позади него, инаку директно со глава во паркет. Како кукла, кај ке го ставиш таму ке го најдеш.
ПРЕД АБР
За АБР дознав од блиска пријателка која исто така има детенце со проблем, ги погледнав клиповите со напредокот кои го имаат постигнато дечињата и решив дека мора да пробам.
Во март бевме на детален преглед, ги увидовме сите проблеми во структурата на неговото тело и на 2-ри април почнавме со вежбите. На прегледите, кога ме прашаа што очекувам од АБР, кажав дека би сакала Т.Ј. да може да седи самостојно, да биде пофлексибилен кога ке седи, што значи не само да седи туку и да може да посегнува по играчки без да се секирам дека ке се залета наназад и ке падне, како и да му се изедначат двете страни на раменцата, бидејки левата страна од вратот му беше пократка и со главчето завлекуваше повеке на лева страна. Решив да бидам упорна, огромна надеж ми даваа клиповите на интернет кои постојано ги гледав, секој ден и по неколку пати, и си викав кога има успех кај овие дечиња, тогаш зошто да не и кај моето дете.
Секој ден по три часа јас и мајка ми го вежбавме, а за време на викендите и по пет часа дневно. Весна ми кажа дека првите резултати ке бидат воочливи веќе после шест месеци, а јас да водам дневник по колку саати го вежбам дневно и какви промени забележувам. Промените почнаа да се забележуваат после два месеци.
Почна сам и без моја помош да се доведува во седечка положба, почна да се превртува на сите страни во кревет, на двапати дури и ми падна од кревет, стана многу пофлексибилен, почна војнички да ползи а јас и мајка ми само се прашувавме – КАКО Е ОВА МОЖНО? Кога го однесов во Мајчин дом, за да ми дадат потврда за ортопедски кондурчиња докторката неможеше да се изначуди и само прашуваше дали е ова истото дете? Слични реакции имаше и од мои роднини и пријатели кои го немаа видено подолго време. Му се менуваше и структурата на телото, вратчето се издолжи, кожата на телото му стана подебелка со салце, раменцата му се исправаа. Заборавив да напоменам дека пред АБР терапијата, Т.Ј. кога ке го земев во раце со целото тело и со главата се зафрлаше на назад и тоа најпрво му се среди откако почнавме со вежбите. АБР терапијата ја правиме исклучиво навечер, откако ке заспие, што значи нема плачење и раздразливост, затоа што вежбите се многу суптилни и притисокот е многу благ.
Неможам да Ви опишам колку АБР влијаеше на мене и како комплетно ме смени како личност. Душата ми се смири, пред мои очи гледав како ми се менува од корен детето.
Најинтересно е што вежбаме, вежбаме и човечки е- понекогаш ке искоментиравме- “ајде Т.Ј. кога ке почнеш да го правиш ова или она” и нема да помине многу време а тој ќе постигне нешто многу значајно. Така беше за седењето, така беше за ползењето така беше и за одењето. Инаку само две недели после неговиот втор роденден и само после шест месеци АБР терапија Т.Ј. ги направи првите четири самостојни чекори. Знам дека треба уште многу да работиме за да ја подобриме во целост структурата на неговото тело ама јас го најдов тоа што ми треба, напредокот е видлив и знам дека со тек на времето ке се постигне се.
На крајот само можам да препорачам да не се оптоварувате со мислите- дали е можно со АБР да се постигнат вакви огромни резултати и дали оваа терапија дава ефект, туку само да вежбате а кога ке Ве фати криза погледнете ги клиповите со напредокот на дечињата и бидете сигурни дека со редовна работа и упорност, резултати загарантирано ке има
Многи искрени честитки на успехот, Ме интересира какви се шансите на повозрасно дете со ЦП да прооди со оваа метода? Дали со редовна работа и упорност може да се успее??? И колку тоа е во време,бидејќи повозрасните деца имаат и други обврски?? Можеби работејќи едно,ќе запоставиме друго. Би сакал некое конкретно мислење.
ReplyDeleteАнонимус,благодарам што сеуште нё следиш.Во врска со твоето прашање,многу е важно во каква состојба е детето за да се даде конкретен одговор кои би биле реалните очекувања.. Инаку возраста и не е некој проблем за АБР. Се работи секој ден по 2 до 3 саати. Може и кога спие детето.
ReplyDelete